Jury

Kengo Kuma urodził się w 1954 roku. Założył Kengo Kuma & Associates (KKAA) w 1990 roku. Profesor emerytowany na Uniwersytecie Tokijskim po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Keio i Uniwersytecie Tokijskim. Projekty KKAA są obecnie realizowane w ponad 30 krajach. KKAA ma biura w Tokio, Paryżu i Pekinie. Kengo Kuma proponuje architekturę, która otwiera nowe relacje między naturą, technologią i człowiekiem. Uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych współczesnych architektów, powszechnie uznawany za swoje zrównoważone podejście i oddany poszanowaniu środowiska i tradycji. Jego główne publikacje to: Ten Sen Men („punkt, linia, samolot”, Iwanami Shoten), Hito no Sumika („schroniska dla ludzi”, Shincho Shinsho), Makeru Kenchiku (Architektura porażki, Iwanami Shoten), Shizen na Kenchiku (Naturalna Architektura, Iwanami Shinsho), Chii-sana Kenchiku (Mała Architektura, Iwanami Shinsho) i wielu innych. Kengo Kuma zaprojektował znaczące budynki na całym świecie. Należą do nich Japan National Stadium w Japonii, V&A Dundee w Szkocji, Folk Art Museum w Chinach, GC Prostho Museum Research Centre w Japonii, Under One Roof EPFL Artlab w Szwajcarii, Kadokawa Culture Museum and Exchange w Australii i wiele innych. W 2021 otrzymał nagrodę "Najbardziej Wpływowi Ludzie 2021" od Time Magazine.

Benedetta Tagliabue

Benedetta Tagliabue – EMBT Architects - Spain

Studiowała architekturę w Istituto di Architettura di Venezia (IUAV), a obecnie pełni funkcję dyrektora międzynarodowej firmy architektonicznej Miralles Tagliabue EMBT, założonej w 1994 roku w współpraca z Enricem Mirallesem z siedzibą w Barcelonie, Szanghaju i Paryżu. Wśród jej najbardziej znaczących projektów wybudowano Parlament Szkocki w Edynburgu, Diagonal MarPark, targ Santa Caterina w Barcelonie, Campus Universitario de Vigo oraz Pawilon Hiszpański na Światowej Wystawie w Szanghaju w 2010 roku, który został nagrodzony prestiżowym tytułem RIBA International „Best International Building of 2011”. W dziedzinie nauczania była profesorem wizytującym na Uniwersytecie Harvarda, Uniwersytecie Columbia i ETSAB w Barcelonie, regularnie wykładając na forach architektonicznych i uniwersytetach, a także zasiada w jurorach na całym świecie, m.in. nagrody Princesa de Asturias, a od 2014 roku zasiada w jury Nagrody Pritzkera. W 2004 roku otrzymała tytuł doktora honoris causa Wydziału Sztuki i Nauk Społecznych Edinburgh Napier University w Szkocji. Jej prace otrzymały Nagrodę RIBA Stirlinga w 2005 roku, Narodową Hiszpańską Nagrodę w 2006 roku, Katalońska nagroda krajowa w 2002 r., nagroda miasta Barcelona w 2005 i 2009 r., nagrody FAD w 2000, 2003 i 2007 r. Otrzymała nagrodę RIBA Jencks Award 2013, przyznawaną corocznie osobie lub praktyce, która ostatnio wniosła znaczący wkład na arenie międzynarodowej zarówno do teorii, jak i praktyki architektury. A w maju 2019 roku otrzymała Krzyż św. Jest także dyrektorem Fundacji Enrica Mirallesa, której celem jest promowanie architektury eksperymentalnej w duchu jej zmarłego męża i partnera Enrica Mirallesa.

Agostino Ghirardelli

SBGA | Blengini Ghirardelli - Italy

Agostino Ghiradelli ukończył architekturę na Università degli Studi di Genova w 1999 roku. Współpracował i był partnerem kilku międzynarodowych firm, pracował w Nowym Jorku i Paryżu oraz nadzorował budowy na całym świecie. Koncentruje się zarówno na fazie badawczej, jak i projektowej projektów architektonicznych i urbanistycznych. W tym celu współpracował z instytucjami publicznymi i był wykładowcą dla różnych instytucji międzynarodowych: MIPIM 2019, University of Vienna, University of Trieste, ULI, Europe Young Leaders Summer School of Milan. W 2017 roku wraz z Giuseppe Blenginim stworzył Studio SBGA I Blengini Ghirardelli. Zdobywał doświadczenie w wielu projektach architektonicznych, zawsze skupiając się na zrównoważonym rozwoju. Projektuje zwinne środowiska pracy, które wdrażają łączność i elastyczność podnoszącą jakość życia. Interwencje urbanistyczne, w których pełnił rolę projektanta/koordynatora to: ESA-ESTEC CAMPUS w Noordwijk koło Rotterdamu; Kampus UniCredit w Lampugnano w Mediolanie; Masterplan dla nowego stadionu A.S. Drużyna piłkarska Romów w Romach; Masterplan CityLife w Mediolanie.

Mario Cucinella

Mario Cucinella Architects - Italy

Mario Cucinella urodził się w Palermo w 1960 r. i ukończył studia na wydziale architektury na Uniwersytecie w Genui w 1986 r. W 1992 roku założył w Paryżu MCA – Mario Cucinella Architects, firmę architektoniczno-projektową mającą obecnie siedziby w Bolonii i Mediolanie, której jest także dyrektorem kreatywnym. W 2015 roku założył SOS – School of Sustainability, szkołę dla młodych profesjonalistów i absolwentów, która koncentruje się na zastosowaniu zrównoważonej architektury i projektowania, aby zapewnić przyszłym decydentom narzędzia niezbędne do rozwiązywania problemów środowiskowych pojawiających się na całym świecie z otwartym umysłem , podejście holistyczne, oparte na badaniach i skoncentrowane na człowieku. Znaczenie jego pracy i ciągłego zaangażowania jako architekta i pedagoga w zakresie kwestii środowiskowych i społecznych zostało docenione przyznaniem Międzynarodowego Stypendium Królewskiego Instytutu Architektów Brytyjskich (2016) oraz Honorowego Fellowship Amerykańskiego Instytutu Architektów (2017). W 2018 roku był kuratorem Pawilonu Włoskiego na 16. Międzynarodowej Wystawie Architektury Biennale w Wenecji z wystawą „Arcipelago Italia”. Mario Cucinella wykładał na uniwersytetach w Ferrarze, Neapolu, Monachium i Nottingham. Jest autorem wielu publikacji m.in.: Przyszłość to podróż do przeszłości. Dziesięć historii o architekturze (2021, wyd. Quodlibet) W tej książce Mario Cucinella – wraz z Valentiną Torrente i Laurą Zevi – opisuje dziesięć wycieczek do miast i miejsc, które dały mu cenny wgląd w kwestie ochrony środowiska i racjonalne wykorzystanie dostępnej energii. Architektura Edukacji (2021, wyd. Maggioli), analiza tego, jak dzięki architekturze i dynamice, jaką jest w stanie generować, będą mogły ewoluować najważniejsze miejsca w społeczeństwie obywatelskim, poprzez wielogłosową narrację przeplatającą się z opracowanymi rozwiązaniami projektowymi autorstwa Mario Cucinella Architects. Building Green Futures (2020, wyd. Forma), tom badający, poprzez zbiór najnowszych projektów i najbardziej reprezentatywną architekturę Mario Cucinella Architects, możliwe odpowiedzi, jakie architektura może zapewnić na globalne wyzwania przyszłości.

Urko Sanchez

Urko Sanchez Architects - Nairobi & Madrid, Kenya & Spain.

Urko Sanchez Architects to wielokrotnie nagradzana butikowa firma architektoniczna z siedzibą w Kenii i Hiszpanii, znana z doskonałości w projektowaniu. Projekty różnią się wielkością, złożonością i funkcjonalnością. Jednak we wszystkich przypadkach uwaga skupia się na kliencie i kontekście, a do każdego unikalnego projektu podchodzi się indywidualnie. Projekty komercyjne obejmują między innymi hotele, budynki biurowe, przestrzenie przemysłowe i osiedla mieszkaniowe. Ponadto pracownia Urko Sanchez Architects pasjonuje się poprawą społeczną, tak często jak to możliwe, wnosząc wkład w projekty skierowane do społeczności znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, oferując potrzebne i innowacyjne interwencje. Biura Urko Sanchez Architects mieszczą się w Kenii i Hiszpanii, pracując głównie w Afryce Wschodniej, ale biuro realizowało projekty w całym regionie (Dżibuti, Somalia) i dalej (ZEA, Angola, Bośnia, Niemcy, Hiszpania). Zespół Urko Sanchez Architects jest elastyczny, wielokulturowy i może poszczycić się znakomitymi osiągnięciami na poziomie lokalnym i międzynarodowym. Dyrektor Urko Sanchez ma bogate doświadczenie wynikające z licznych podróży i realizacji projektów w wielu kontekstach. Urko wykorzystuje swoje szerokie doświadczenie, aby stworzyć innowacyjną i wszechstronną perspektywę architektoniczną dla każdego wyjątkowego projektu. Architekci Urko Sanchez skupiają się na ścisłej współpracy z klientami, aby tworzyć projekty „szyte na miarę” i wiernie interpretować ich wizję. Firma ceni przede wszystkim zaufanie klientów oraz niezrównaną jakość wyrażania i realizacji swoich pomysłów. Firma jest głęboko zaangażowana w zarządzanie środowiskiem, a przy każdym projekcie zespół bierze pod uwagę kulturowe korzenie konstrukcji oraz to, w jaki sposób budynek będzie najlepiej zintegrowany z otoczeniem; widok, rodzime materiały i przepływ otoczenia. Cechami charakterystycznymi projektów Urko Sancheza są współczesne zwroty w stronę tradycyjnej architektury; ekologiczna estetyka wykorzystująca energię wiatrową i słoneczną oraz wodę pochodzącą z recyklingu; oraz wykorzystanie naturalnej architektury, aby pokazać naturalne światło i obramować prywatne ogrody i otwarte dziedzińce.

Tosin Oshinowo

Oshinowo Studio - Nigeria

Tosin Oshinowo to nigeryjska architekt i projektantka z Lagos, znana ze swoich ekspansywnych projektów mieszkaniowych i przestrzenie komercyjne i spostrzeżenia na temat społecznie reagującego podejścia do urbanistyki. Oparty na głębokim szacunku związane z kulturą i historią Joruby oraz wywodzące się z wyraźnie afrykańskiego kontekstu, projekty Oshinowa ucieleśniają: współczesne spojrzenie na następną generację afrykańskiego designu i afro-minimalizmu: responsywne odzwierciedlenie przeszłości, teraźniejszości i przyszłości architektury i projektowania, w którym priorytetem jest zrównoważony rozwój, odporność, i spokój. Jest także kuratorem Triennale Architektury w Sharjah 2024. Jako architekt Oshinowo jest najbardziej znany jako założyciel i dyrektor cmDesign Atelier (cmD+A), założona w 2012 roku. Z siedzibą w Lagos, praktyka podjęła szereg projektów o charakterze głównie obywatelskim, obejmujący projekt Maryland Mall, a także szeroką gamę projektów mieszkaniowych, w tym także wypełnionych światłem domy na plaży na wybrzeżu miasta nad oceanem. Jej zainteresowanie architekturą rozciąga się na szerszą wizję urbanistyka i społeczność; niedawno ukończyła projekt dla Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Program w północno-wschodniej Nigerii, mający na celu budowanie zupełnie nowej społeczności dla wioski wysiedlonej przez Boko Haram. Przed założeniem cmD+A pracowała w biurach Skidmore Owings & Merrill w Londynie oraz w Biurze ds. Metropolitan Architecture Rotterdam, gdzie była częścią zespołu projektującego 4. most kontynentalny propozycję w 2008 roku. Po powrocie do Lagos praktykowała w James Cubitt Architects i prowadziła znaczące projekty, łącznie z planem generalnym i budynkiem siedziby głównej firmy Nigeria LNG w Port Harcourt. Jako projektantka produktów jej praca koncentruje się przede wszystkim na projektowaniu krzeseł; w 2017 roku stworzyła Ilé-Ilà, czyli House of Lines w jej ojczystym języku joruba. Luksusowa marka Ilé-Ilàchairs jest wykonywana na zamówienie, projektowana i ręcznie robione w Lagos i zostały zaprezentowane jako atrakcja współczesnego afrykańskiego projektowania mebli w publikacje na całym świecie, m.in. Harper's Bazaar Interiors (kwiecień 2018), Elle Decor (styczeń 2020) oraz Grazia (czerwiec 2020). Twórczość Oshinowa obejmuje także sferę konceptualną, z silnym zainteresowaniem historią architektury i społecznie reagujące podejście do architektury, projektowania i urbanistyki, poparte pasją do wspieranie afrykańskiego designu i innowacji. W 2020 roku nawiązała współpracę z Lexusem przy projektowaniu koncepcyjnym poszukiwania dla Design Miami i obszernie pisała na temat urbanistyki, afromodernizmu, designu i tożsamość w publikacjach, w tym Expansions, publikacji w ramach Biennale Architektury w Wenecji 2021 i Omenka Online, temat poruszony również w jej przemówieniu na TEDxPortHarcourt w listopadzie 2017 r. był współkuratorem drugiego Biennale w Lagos pt. Jak zbudować lagunę z butelki wina? w 2019 r. Oshinowo jest architektem zarejestrowanym w Federalnej Republice Nigerii i członkiem Nigeryjskiego Instytutu Architects, a także Królewski Instytut Architektów Brytyjskich, posiadający dyplom z architektury w Kingston College w Londynie, tytuł magistra w dziedzinie projektowania urbanistycznego w zakresie rozwoju uzyskany w Bartlett School of Architektura, dyplom z architektury wydany przez Architecture Association London oraz tytuł magistra biznesu uzyskał tytuł magistra architektury i wzornictwa na Uniwersytecie IE w Madrycie. Jest laureatką wielu nagród, m.in. III Miasta People Real Estate Awards dla Architekta Roku 2017 oraz Lord’s Achievers Awards za Kreatywność, w obchody Światowego Dnia Zdobywców 2019. Znalazła się w gronie pięciu finalistów konkursu Diversity in Architecture 2024 Nagrody Divii.

Raul Pantaleo

TAM Associati - Italy

Raul Pantaleo to włoski architekt urodzony w Mediolanie, mieszka i pracuje w Wenecji i Trieście. Absolwent Uniwersytetu IUAV w Wenecji. Posiada międzynarodowy certyfikat z zakresu ekologii człowieka uzyskany na studiach podyplomowych na Uniwersytecie w Padwie. Raul jest projektantem projektów i konsultantem w sektorach bio-architektury i przekwalifikowania miejskiego; obecnie zajmuje się prowadzeniem laboratoriów w procesach partycypacyjnego i komunikacyjnego rozwoju projektów. Ponadto zajmuje się praktyką komunikacji społecznej i projektowania graficznego dla różnych Administracji Publicznych i organizacji non-profit. Raul Pantaleo jest jednym ze współzałożycieli „studio TAMassociati”, praktyki specjalizującej się w projektach zorientowanych społecznie w obszarach krytycznych. Niektóre z bieżących i zakończonych projektów to: Centrum Chirurgii Kardiochirurgii Salam dla organizacji pozarządowej ratunkowej w Sudanie; Banca Etica (Bank Etyczny) Siedziba główna w Padwie (Włochy); budynki służby zdrowia dla organizacji pozarządowej Emergency w Darfurze w Sudanie; również projekty w Republice Środkowoafrykańskiej, Sierra Leon, Rwandzie, Afganistanie, Iraku i Ugandzie. Wśród głównych nagród otrzymanych: nagroda LafargeHolcim Awards Acknowledgement (2017), nagroda Aga Khan (2013), nagroda Zumtobel Gruop (2014).

Emmanuelle Moureaux

Emmanuelle Moureaux Architecture + Design, Japan

Emmanuelle Moureaux jest francuską architektką i artystką mieszkającą w Tokio od 1996 roku, gdzie w 2003 roku założyła emmanuelle moureaux architecture + design. przesuwając ekrany, stworzyła koncepcję „shikiri”, co dosłownie oznacza „dzielenie (tworzenie) przestrzeni kolorami”. Wykorzystując kolory jako jej znak rozpoznawczy, jej prace obejmują szereg projektów, w tym projekt architektoniczny dla Sugamo Shinkin Bank, aranżację przestrzeni dla ABC Cooking Studio, instalacje artystyczne dla UNIQLO i ISSEY MIYAKE, serię instalacji artystycznych „100 kolorów” oraz „Forest of Liczby” w Narodowym Centrum Sztuki w Tokio. Na zlecenie rządu Nowego Tajpej na Tajwanie ukończyła w 2021 r. projekt artystyczny „Linii okrężnej” Mass Rapid Transit, w której jej kolory rozprzestrzeniły się na skalę miasta. Profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Sztuki i Projektowania Tohoku. Członek „Tokijskiego Stowarzyszenia Architektów”, „Japońskiego Instytutu Architektury” i „Japońskiego Instytutu Architektów”.

Saad El Kabbaj, Driss Kettani and Mohamed Amine Siana

Maroc

Urodzony w 1978 roku w Casablance, Saad El Kabbaj studiował w Ecole Nationale d’Architecture w Rabacie w Maroku, gdzie ukończył studia w 2003 roku. W 2005 roku otworzył swoje biuro w Casablance i pracuje nad różnymi projektami. Obecnie wykłada na Uniwersytecie UIR w Rabacie. Urodzony w 1978 w Fezie, Driss Kettani studiował w Ecole Nationale d’Architecture w Rabacie w Maroku, gdzie ukończył studia w 2003 roku. Obecnie wykłada na Politechnice im. Mohammeda VI. Urodzony w 1979 roku w Casablance, Mohamed Amine SIANA ukończył Ecole Nationale d’Architecture w Rabacie w Maroku w 2004 roku. Obecnie wykłada na Uniwersytecie UIR w Rabacie. W 2005 roku otworzyli wspólne biuro w Casablance, pracując jednocześnie nad osobistymi projektami i wspólnie nad ważnymi komisjami i konkursami. Pomysł polegał na stworzeniu swego rodzaju warsztatu, z korzyściami płynącymi z wymiany i dzielenia się pomysłami, a jednocześnie z osobistym zakresem wyrażeń. Tym samym wygrali konkurs Uniwersytetu Taroudant w 2006 roku, który zakończył się w 2010 roku. Innym wspólnym projektem jest Szkoła Technologiczna Guelmim, która została ukończona w 2011 roku. Projekt ten znalazł się na krótkiej liście do nagrody Aga Khan Award for Architecture. Pracowali także nad Laayoune Technology School, Jacques Chirac School Group w Rabacie, wielofunkcyjnym BO 52 w Casablance czy zawodami Casablanca Grand Stadium. Starają się łączyć nowoczesne i współczesne podejście, będąc bardzo wrażliwymi na kontekst i ducha miejsca, starając się znaleźć sensowny i poetycki sens przestrzeni. Ich prace zostały nagrodzone m.in. Nagrodą Mimara Sinana w Stambule, Nagrodą Archmaratonu w Bejrucie. Ich prace były również publikowane w wielu międzynarodowych publikacjach i były wystawiane w Wenecji, Paryżu, Nowym Jorku, Szanghaju, Melbourne i Mediolanie.

Raoul Vecchio ukończył architekturę i inżynierię w 2015 roku na Uniwersytecie w Katanii przy ul. Działacz humanitarny na rzecz kryzysów i rozwoju, specjalizuje się w prawach człowieka, pomocy ofiarom przemocy i budowaniu pokoju. W 2014 roku założył Organizację Humanitarną Balouo Salo, której jest prezesem, zajmującą się projektami z dziedziny dyplomacji, mediów, planowania i realizacji. Projekty są zawsze ukierunkowane na rozwiązywanie sytuacji kryzysowych i wspieranie samowystarczalności społeczności wiejskich krajów rozwijających się, szczególnie w Afryce Subsaharyjskiej. Wykłada lokalnie i za granicą na studiach magisterskich i uniwersytetach oraz współpracuje z organizacjami pozarządowymi i organizacjami międzynarodowymi w zakresie planowania rozwoju i rozwiązywania sytuacji kryzysowych w krajach wschodzących. Jest autorem wielu książek o architekturze i działalności humanitarnej. Wśród jego najważniejszych projektów architektonicznych są: zapora przeciwsolna w Senegalu, która ma zająć się rzadkim zjawiskiem środowiskowym, które powoduje niedożywienie i ubóstwo ponad 80 000 osób, budowa studni słonecznych z systemami odkażania wody w celu zmniejszenia śmiertelności niemowląt, szkoły budowlane i edukacyjne ośrodki walki z analfabetyzmem, budowa schronisk dla kobiet będących ofiarami przemocy. Podejście poświęcone jest samokonstrukcji i partycypacji społeczności poprzez warsztaty edukacyjne i zaangażowanie beneficjentów. Od 2015 roku podniósł świadomość i przeszkolił ponad 25 000 mieszkańców w 85 wiejskich wioskach w południowym Senegalu oraz zaoferował wsparcie edukacyjne dla ponad 18 000 uczniów w Senegalu. Prowadzi stałą działalność dyplomatyczną i mediacyjną oraz szkolenia społeczności lokalnej i międzynarodowej w zakresie zrównoważonego rozwoju i praw człowieka. Jego zaangażowanie humanitarne zostało docenione różnymi nagrodami w dziedzinie solidarności międzynarodowej oraz honorowymi nagrodami w miejscach, w których działa.

---

---

---

---